ای ســــاربان آهستـــــه ران کارام جانـــم می رود
وان دل کـــه با خود داشتـــم با دلستـــانم می رود
گفتـــم به نیرنـــگ و فســـون پنهان کنــم راز درون
پنهان نمی مانـــد که خـون بـــر آستــــانم می رود
محمـــــل بــــدار ای ســـاربان تندی مکن با کاروان
کز عشــــــــق این سرو روان گویی روانـم می رود
بــــاز آی و بــر چشمم نشیـــن ای دلــفریب نازنین
کـــــآشوب و فریــاد از زمیــن بـر آسمانــم می رود
در رفتـــن جـــان از بـــدن گوینــد هــر نـوعی سخن
من خود به چشم خویشتن دیدم کـه جانم می رود
